Workshop Modern Realisme

Om mijn vaardigheden als kunstschilder uit te breiden volgde ik opnieuw een workshop bij hyperrealistisch kunstenares Maudy Alferink. Twee jaar geleden schilderde ik bij haar ‘Het meisje met de Parel’ om de technieken van de oude meesters te leren benaderen. Dit keer pasten we dezelfde techniek toe op een eigentijds onderwerp.

Het was een intensief schilderweekend in het mooie centrum van Deventer. Twee volle dagen werkten we aan een barbiehoofd, verkreukeld blikje of een zelfgekozen foto. Hoewel het doekje maar dertig bij dertig centimeter was, kregen de meeste van ons het werk niet af. Hyperrealisme is hyperveel werk.

In eerste instantie leek het me geweldig om een eigen foto te gebruiken, zeker na de cursus productfotografie die ik volgde, toch koos ik uiteindelijk voor één van eigen Maudy’s foto om helemaal in de huid van Maudy kruipen. Met het schilderen van het kale barbiehoofd wilde ik ontdekken waar haar drive zit om eindeloos precies urenlang door te kunnen werken. De foto is er immers al. Ik kan me niet voorstellen dat je urenlang dag in dag uit voor maanden achter elkaar aan één schilderij kunt werken als het je niet op de een of andere manier een goed gevoel geeft. Zelfs als de erkenning en het financiële succes nog zo groot is. Ik weet dat het geduld, de precisie en het gevoel voor kleur ook in mij zitten, maar wil ik het? Maakt het me blij en tevreden?

Momenteel werk ik aan twee schilderijen vanaf een foto. Ik heb het werk voor deze workshop even met rust gelaten om daarna te kunnen integreren wat ik heb geleerd. Mijn plan is om de komende maanden het hyperrealisme (gedeeltelijk) door te zetten in deze werken. In plaats van de digitale afbeelding op mijn telefoon te gebruiken zal ik net als Maudy werken vanaf een goede afdruk.

Terwijl ik thuis verder werk aan het barbiehoofd vallen me een paar dingen op. Zo zag ik in het daglicht ineens dat de halslijn van barbie op de foto totaal anders loopt. Deze had ik onder het kunstlicht totaal niet gezien en daardoor liep mijn hals over in de donkere achtergrond. Daarmee realiseerde ik me dat het schilderen vanaf een foto toch wel beperkingen heeft, zeker als je de objecten nog nooit in het echt hebt gezien. Je schildert wat je ziet, maar zie wel wat je schildert? En schilder ik niet liever wat niet goed zichtbaar is en wel waarneembaar? Is dat niet juist waarom je schildert of fotografeert?

Ook ontdekte ik dat de olieverf op waterbasis die ik thuis gebruik, een stuk dunner en minder dekkend is dan de olieverf op oliebasis die we in de workshop gebruikten. Het dikkere olieverf vind ik toch prettiger en wil ik graag verder onderzoeken. Gelukkig is het mogelijk om nieuwe kleuren verf op oliebasis samen met die op waterbasis te gebruiken en tot 25% op oliebasis kun je zelfs nog met water je kwasten blijven reinigen.